Dan eindelijk...

Veel mensen vragen of ik nerveus voor de reis ben in mijn uppie. Nee, nerveus voor mijn reis ben ik alles behalve, maar wel voor iets anders: mijn backpack inpakken!
Sommige van jullie zullen nu ongetwijfeld lachen in zichzelf, want die weten dat ik daar al maanden tegenop zie.. als iemand me vraagt wat mijn slechte eigenschappen zijn, dan staat het inpakken van mijn tas zeker hoog in mijn lijstje. Ik heb al een probleem met zomervakantie, laat staan voor 3,5 maanden :S Ik weet ieder jaar al op de heenreis overgewicht te creëren en dan heb ik het nog geen eens over de terugreis hihi.
Voordeel alleen van de zomer is, is dat ik dan een koffer op wielen heb en dat die paar kilo meer wel te rijden is. Tja, en nu bevindt die ‘meer’ zich dus op mijn rug… en dat is niet echt een optie, als ik nog ergens wil aankomen… Nu krijg ik van mijn ervaren vriendinnen allerlei tips mee, maar t wordt er maar niet beter op. 1 rokje meenemen, 1 spijkerbroek etc zijn al de strenge termen die ik naar mijn hoofd krijg. Maar lieve meiden besef wel: it’s me… Mijn kledingkast spreekt boekdelen. Kan het niet meer in verhouding staan daarmee? :p haha, ja, ik weet t dat is niet reëel. Maar goed, morgen en overmorgen heb ik er voor uitgetrokken en dan moet het klaar zijn. Eind van de dag ben ik denk ik niet echt meer aanspreekbaar… dus alvast mijn excuus als ik chagrijnig aan de telefoon ben:p

Maar goed nu even wat anders dan de backpack: Zaterdag 27 september vlieg ik om 12.30 de lucht in! Woensdag 1 oktober zal mijn programma beginnen. Ik heb vorige week eindelijk de brief met de bekendmaking van mijn programma ontvangen! Ik ben op het project ‘Huize Campagne’ te Zuid- Paramaribo geplaatst. Hier de beschrijving over het project:

Huize Campagne: Is een particuliere woning in Paramaribo Zuid, waar verwaarloosde en in de steek gelaten kinderen worden opgevangen en verzorgd. Op dit moment biedt het tehuis onderdak aan zo'n vijftig kinderen. Het tehuis wordt gerund door mevrouw Campagne, een al wat oudere dame, zij wordt bijgestaan door drie anderen vrouwen. Het tehuis ziet er verwaarloost uit, het ruikt er niet fris en het is niet schoon. Het tehuis is duidelijk niet berekend op het grote aantal kinderen dat er leeft. De kinderen zien er haveloos uit, maar maken een opgewekte indruk.

Duidelijk is dat hier extra handen hard nodig zijn. Naast handen zijn financiële middelen ook erg hard nodig. O.a. voor medicijnen, want daar is echt geen geld voor. Het is nu nog moeilijk om te zeggen wat ik precies met het geld ga doen, want daar weet ik pas wat er echt nodig is. Voorbeeld van bestedingen van het geld van de vrijwilligers op hetzelfde project waren o.a. medicijnen voor een meisje wat schurft en schimmel op haar hoofd had, kopen van luiers, het laten behandelen van pokken, speelhuisje bouwen etc. Op mijn blog zal ik bijhouden waar ik het geld aan uitgeef en geloof me het geld is hard nodig!

Mochten jullie een bijdrage willen geven, dan kunnen jullie dit storten op rekeningnummer: 37.52.58.043 ten name van S.W.M. van Brenk. Zet er wel graag bij dat het betreffende Suriname is. Alvast bedankt:)

Dit was dan mijn laatste bericht vanuit Nederland. In Suriname zal mijn volgende bericht volgen! Ik ben dan wel ver weg, maar jullie zijn niet van me af, hoor:p

Kus Sas